Laura Alonso Cancho

Wikipedia, Entziklopedia askea
Laura Alonso Cancho

Bizitza
JaiotzaSantander, 1978 (45/46 urte)
Herrialdea Espainia
Jarduerak
Jarduerakpoeta
lauracancho.com

Laura Alonso Cancho (Santander, 1978) santandertar idazlea, poeta eta argazkilaria da.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Santanderren jaio zen, eta Madril eta Villanueva de la Veraren (Caceres) artean bizi da, birgaitutako naturako finka batean. Garai batean piperrauts-lehortegia zen, eta han du lantegia eta estudioa. Irudi teknikari espezialista, Carlos Rodríguez Valcárcelen BHItik, 2000. urtean. 2000. urtean El Diario Montañés de Santanderko bekaduna izan zen. Gidoi eta Zuzendaritzan diplomatu zen Zinemako Ikerketen Gunean 2004an, Pedro Loeb tutore zuela. 2010ean Filosofian graduatu zen Urrutiko Hezkuntzarako Unibertsitate Nazionalean (UHUN). 2011n, Madrileko Rey Juan Carlos Unibertsitateko eta Madrilgo Komunitateko Zinematografia eta Ikus-entzunezko Eskolako (ECAM) Zinema eta Azken Joera Digitalen Masterra egin zuen.[1][2]

Ama hil zitzaionean, min handia sentitu zuen, Madrilgo etxea saldu eta Villanueva de la Veraren finka erosi baitzuen, naturan bizitzeko eta sendatzeko. Hortik sortu zen bere lanaren zati bat, bizitzaren gogoetatik argirako bidaia gisa.[2]

Ibilbide profesionala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikus-entzunezko ingurunean eta literaturan, poesiaren eta eleberriaren eremuan murgilduta dago. Naturan, landa-paisaian eta gizarte-argazkigintzan espezializatuta dago, eta hainbat komunikabide eta aldizkaritan argitaratu ditu bere lanak Interneten. Ester Izquierdo artistarekin sortu zuen Las Pleyades GreenLab arte, diseinu eta dekorazio naturaleko bikotea. Nazioarteko jaialdietan parte hartu duten ikus-entzunezko lanak egin ditu.[1]

Astronomia eta arkeologia atsegin ditu mundua eta unibertsoa ulertzeko. Autodidakta eta bitxia da, eta babestuta sentitzen da gauzak, egiazta daitezkeenak eta ez direnak ulertzen dituenean. Horrek guztiak sentimendu teorikoen ildoa ematen dioten esanahiak sortzen ditu, eta poeta gisa duen inspirazioa bultzatzen dute.[2]

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Poesia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Mueca Salvaje (Bala Perdida, 2020).
  • Los Que Caminan (un viaje al Sáhara Occidental) (Ediciones Vitruvio, 2014).
  • El Silencio de la perla (Editorial Amargord, 2013).

Narratiba[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Fractura (Ediciones Vitruvio, 2017).
  • Las Sexuales (Editorial Vitruvio, 2010).

Lankidetzak eta antologiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Emakumezkoen poesia erotikoaren antologia. Mujeres Que Aman a Mujeres (Vitruvio argitaletxea, 2012).
  • La Noche en Blanco liburu digitala, poesia-emanaldia, FNAC, 2010.
  • Genero-indarkeriari buruzko liburua Amor, Razón, Violencia. 2009.
  • Aldizkari batzuetan parte hartu du, hala nola Revista Alora, la bien cercada, 31. zenbakian.[3]

Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • José García Caneiro 2021 Nazioarteko I. Poesia Sariko finalista, “Cinco espíritu itus entre los vivos” lanagatik.[4] La Discreta argitaletxeak argitaratu zuen 2022an.
  • VII. Lehiaketa Nazionaleko finalista: Poesiaren atalasea. Valladolid, 2021, “El sol de medianoche” lanagatik (argitaratua).
  • 2020ko XVI. Aguilar Poesiako Sarian finalista izan zen, “La especie dividida” lanagatik.
  • I. Koronio Poesia Sari Nazionaleko finalista. Leon, 2020, “Hormigas mirando al cielo/Inurriak zerura begira” lanagatik.
  • La palabra de mi voz Nazioarteko VI. Poesia Lehiaketako bigarren saria. EE. AEB 2019, “Más allá de los poster de la luz/ Argiaren posterretatik haratago” lanagatik.[5]
  • Encarnación Sánchez Arena 2016 Nazioarteko Poesia Sariaren finalista. (Argitaratua).[5]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]