Isla Correyero

Wikipedia, Entziklopedia askea
Isla Correyero
Bizitza
JaiotzaMiajadas, 1957 (66/67 urte)
Herrialdea Espainia
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakidazlea eta poeta

Isla Correyero (Miajadas, Cáceres, 1957) Esperanza Rodríguez Correyeroren izengoitia da. Espainiako idazlea, gidoilaria, poeta eta erizaina da, 1995ean "Ricardo Molina" poesia-saria jaso zuen, Las diosas blancas (1985), Ramón Buenaventuraren antologia [1], eta Noni Benegas-en Ellas tienen la palabra lanengatik(2008).[2][3][4] Correyero Espainiako poesia-mugimendu berriaren partaidetzat jotzen du kritikak, Ana Rossetti, Blanca Andreu eta Amalia Iglesiasekin batera.

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kazetaritza eta zinematografia ikasi zituen Madrilen. Karrera amaitzean, profesionalki zinemarako eta telebistarako gidoiak idazten aritu zen; besteak beste, Antonio Merceroren Quinta planta telesaileko gidoilaria izan zen. Garai hartan, lana eta poesia uztartu zituen, eta bere poesia-liburuetako batzuk argitaratu zituen.

Isla Correyero 13 urtez aritu zen erizain lanetan Ramón y Cajalen. Erizain gisa egindako lanetik, neskato batekin anbulantzian egindako bidaia batetik, Diario de una enfermera (Erizain baten egunerokoa) [5] poema liburua sortu zen.

Haren poesia-lanak XX. eta XXI. mende amaierako espainiar poesia aztertzen espezializatutako kritikaren arreta jaso du.

Besteak beste, Madrileko Errege Jauregia, 2000, Yusteko Monasterio Fundazioa, 2004, Rotterdameko Nazioarteko Poetry Jaialdia, Seamus Heaney, 2005, Iberoamerikako Gailurrean eta Cáceres (Gizateriaren Ondarea, Salamanca 2008) ordezkatuz egindako irakurketa esanguratsuetan eta literatura-ekitaldietan parte hartu du.[6]

Poesia-sarietako epaimahaikide izan da, hala nola Juan Ramón Jiménez Hispanoamerikako Poesia Sarian eta Soledad Escassi poesia sarian. Bere Hoz en la espalda poema-liburua oso goraipatu du David González "brut" poetak.[7][8][9]

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Liburuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Cráter (1981-1983). (Probintzia bilduma, Leon, 1984). 1984ko Villafranca del Bierzo Poesia Saria.
  • Lianas (Hiperión, Madril, 1988).
  • Crímenes (Huerga eta Fierro editores, Madril, 1993).
  • Diario de una enfermera (Huerga eta Fierro editores, Madril, 1996). Kordoba Hiria IV. Poesia Saria Ricardo Molina, 1995.
  • La pasión (Lúa Ediciones, Madril, 1998). Luis Arencibiaren grabatuak eta Juan Carlos Mestreren azken poema.
  • Amor tirano. (DVD Ediciones, Bartzelona, 2003). Hermanos Argensola 2002ko Poesia Saria.
  • Género humano. (Autoedizioa, 2014).Diario de una enfermera (ampliado) eta Occidente ere sartzen dira.
  • Hoz en la espalda (Huerga eta Fierro Editores, Madril, 2015).
  • Japonesas. (Visor, Madril, 2021). XXXI. Jaime Gil de Biedma Poesia Saria.

Plaketak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Una taza de caldo. (El Crotalonen agiria, 1984).
  • Isla Correyero. (27ko Belaunaldiaren Kultur Etxea, Malaga, 1993). Juan Carlos Mestreren hitzaurrea.
  • Como cuando coges una trucha en las manos (Ediciones Piratas, Galaroza, 1998).

Bere lanaren antologiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Mi bien. Antología poética (Visor, Madril, 2018). Juan Antonio González Iglesiasen argitalpena eta hitzaurrea.[10]

Antologo gisa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Feroces: jarrera erradikal, marjinal eta heterodoxoen lagina Espainiako azken poesian. (DVD Ediciones, Bartzelona, 1998). Hogeita hiru poeta antologatuak: Jesús Aguado, Graciela Baquero, Javier Bello, Niall Binns, Violeta C. Rangel (pseudónimo de Manuel Moya), María Eloy-García, Enrique Falcón, Pablo García Casado, David González, Juan Antonio González Iglesias, Marjiatta Gottopo, Jesús Llorente, Antonio Méndez Rubio, Antonio Orihuela, Eladio Orta, Isabel Pérez Montalbán, Juan Carlos Reche, Miriam Reyes, Jorge Riechmann, Antonio Rigo, Alberto Tesán, Jesús Urceloy y Juan Manuel Villalba.

Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 1984an Villafranca del Bierzo saria jaso zuen Cráter lanagatik.[3]
  • 1995ean Kordobako "Ricardo Molina" poesia saria jaso zuen Diario de una enfermera lanarengatik.
  • 1999an Fernando Rielo Poesia Mistikoko Munduko Sariko finalista izan zen, La Pasión olerki-bildumarengatik.
  • 2002an Hermanos Argensola saria jaso zuen, Amor tirano lanarengatik.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ País, Ediciones El. (7 de junio de 2003). Crítica | Entonces, el amor. ISSN 1134-6582..
  2. ↑ «Foja de poesía No. 207: Isla Correyero» Círculo de Poesía 28 de junio de 2010.
  3. ↑ a b «ABC (Madrid) - 03/03/1984, p. 44 - ABC.es Hemeroteca» hemeroteca.abc.es.
  4. ↑ «Correyero, Isla (1957-VVVV). » MCNBiografias.com» www.mcnbiografias.com.
  5. ↑ «Isla Correyero: La chica más difícil» Oculta Lit 4 de febrero de 2018.
  6. ↑ Marcos, Javier Rodríguez. (24 de julio de 2019). Columna | Los esquimales arden. ISSN 1134-6582..
  7. ↑ «'La destrucción del cielo', del sevillano Manuel Jurado, gana el Hispanoamericano de Poesía Juan Ramón Jiménez» La Vanguardia 25 de abril de 2019.
  8. ↑ Lázaro Domínguez Gallego gana el XVIII Certamen de Poesía Soledad Escassi. .
  9. ↑ https://www.elconfidencial.com/cultura/2016-05-24/alcohol-mujeres-y-speed-hasta-la-muerte-el-suicidio-pasivo-del-poeta-david-gonzalez_1205410/
  10. ↑ Otero, De Eloísa. (19 de febrero de 2019). «La poeta Isla Correyero presenta en León “Mi bien”, su antología esencial» Tam-Tam Press.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Isla_Correyero&oldid=9228837"(e)tik eskuratuta