Eleanor Coppola

Wikipedia, Entziklopedia askea

 

Eleanor Coppola

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakEleanor Jessie Neil
JaiotzaLos Angeles, 1936ko maiatzaren 4a
Herrialdea Ameriketako Estatu Batuak
Lehen hizkuntzaingelesa
HeriotzaRutherford (Kalifornia), 2024ko apirilaren 12a (87 urte)
Familia
AitaClifford Albert Neil
Ezkontidea(k)Francis Ford Coppola  (1963 -  2024)
Seme-alabak
Anai-arrebak
Familia
Hezkuntza
HeziketaKaliforniako Unibertsitatea Los Angelesen
Hizkuntzakingelesa
Jarduerak
Jarduerakfilm-zuzendaria, aktorea, gidoilaria, zinema ekoizlea, argazkilaria eta argazki-zuzendaria
IMDB: nm0178880 Allocine: 31225 Allmovie: p14902
Find a Grave: 269308125 Edit the value on Wikidata
Sofia Coppola eta Eleanor Coppola Tokioko 26. Nazioarteko Zinemaldian.

Eleanor Jessie Coppola (ezkongabean, Neil; Los Angeles, 1936ko maiatzaren 4a - Rutherford, Kalifornia, 2024ko apirilaren 12a) dokumentalgile, artista eta idazle estatubatuarra izan zen.[1] 1991ko Hearts of Darkness: A Filmmaker's Apocalypse film dokumentalagatik eta bere senarraren eta seme-alaben filmak kontatzen dituzten beste dokumental batzuengatik da ezagunagoa. Francis Ford Coppola zuzendariarekin ezkonduta egon zen.[2]

Lehen urteak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eleanor Coppola, Eleanor Jessie Neil jaiotzez,1936ko maiatzaren 4an jaio zen Kaliforniako Los Angelesen. Bere aita Los Angeles Examiner-eko karikaturagile politikoa zen, eta 10 urte zituenean hil zen. Bera eta bere neba-arrebak Delphine Neil amak hazi zituen Sunset Beachen, Kalifornian. UCLAn graduatu zen diseinu aplikatuko titulu batekin.[3]

1962ko Dementia 13 beldurrezko filmaren platoan lanean ari zela, bere senarra izango zen Francis Ford Coppola ezagutu zuen. Bere postua arte zuzendaritzako laguntzailea zen, Coppolak zuzendari gisa filmean debuta egiten zuen bitartean. Bikotea Las Vegasen ezkondu zen 1963ko otsailaren 2an, eta bere lehen seme Gian-Carlo Coppola izan zuten. Urte batzuk geroago, Roman eta Sofia Coppola jaio ziren.

Karrera zinematografikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eleanor etengabe agertu zen familiako kide famatuek zuzendutako filmetan. Haren ekarpen zinematografikoa dokumentalak ziren nagusiki, eta horietan zuzendari, argazki-zuzendari, bideografo eta idazle gisa jardun zuen.

Bere dokumental asko Sofia Coppolak bere alabak zuzendutako Marie Antoinette bezalako filmen agertokiko begiradak dira.[4] Dokumentaletan, Eleanor-ek bere familiaren filmak pantaila handira iritsi aurretik ere arriskuan jarri zituzten borrokak harrapatzen zituen. Bere lan zinematografikoaren bidez, Eleanor Coppola gai zen film batek finantzarioki dakarrena ez ezik, kamera barruan eta kanpoan zinemak pertsonengan duen kostu emozionala ere irudikatzeko.

Apocalypse Now[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere ibilbide zinematografikorako, hasieran, Eleanor Coppolak bere denboraren zati handi bat senarrari laguntzen eman zuen bere filmaketetan.[5] 1976an, Coppola Apocalypse Now filmaren errealizazioa dokumentatzen hasi zen. Prozesu zinematografiko asaldatuaren grabazioak 1979an argitaratu zituen Notes on the Making of Apocalypse Now memorian. Liburuak pelikularen ekoizpenaren ia suntsipena bezalako gertaerak kontatzen ditu, baita une horretan aktoreak eta taldeak jasaten zuten estresa ere. Hau ez zen Francis Ford Coppolaren Apocalypse Now lanaren errealizazioari buruzko dokumentazio bakarra, berak film berean oinarritutako dokumental bat filmatzea erabaki baitzuen.

Hearts of Darkness: A Filmmaker's Apocalypse film dokumentala Eleanor Coppola, Fax Bahr eta George Hickenlooper-ek zuzendu zuten. Filmean, Eleanorrek saritutako filmaren ekoizpenaren inguruko saiakerak eta zailtasunak kontatu zituen, estudioarekin arazoak ez ezik, garai hartan lan egiten zuten aktore eta lantaldearekin ere sortu baitziren. Kamerak hartutako gertakari horien artean, Martin Sheen filmeko protagonistaren urduritasuna eta Francis Ford Coppolak plato garesti bat suntsitu zenean izan zuen arazoa daude.[6]

Film dokumentala 1991n estreinatu zen, eta hainbat sari irabazi zituen, hala nola Emmy-a, "Outstanding Individual Achievement - Informational Programming - Directing"gatik. Filma Directors Guild of America (DGA) Dokumental Sarirako ere izendatu zuten 1991n.[7]

Film luzea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eleanor Coppolak zinema-zuzendari gisa egin zuen debuta 2016ko Paris Can Wait komedia erromantikoarekin. Diane Lane da protagonista, zinema-ekoizle aberats baten emaztea, eta Arnaud Viard, Cannestik Parisera eramaten duen frantziar xarmanta.[8] Filma 2016ko Torontoko Nazioarteko Zinemaldian estreinatu zen.[9]

2020an, Coppolak bere bigarren film luzea estreinatu zuen, Love Is Love Is Love, hiru bikoteri buruzko maitasun-istorioak.[10]

Idazlea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eleanor Coppolak bi liburu arrakastatsu idatzi zituen. Bere lehen liburua, Notes on the Making of Apocalypse Now, 1976tik 1979ra bitarteko filmaren bidaia izan zen. Ohar zehatzak hartzen jarraitu zuen bere bizitzako beste arlo batzuetan, bere bizitzako gertaera nagusiak biltzen eta idazten zituen bitartean. Hogeita hamar urteko denbora-tartea estaltzen duten oharrekin, Eleanorrek Notes on a Life liburua idatzi zuen.[11]

Notes on a Life[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Notes on a Life memoriak Eleanor Coppolaren bizitzako hogeita hamar urtetan gertatzen dira, bere seme-alabak hazi eta Francisi laguntzen zion bitartean, familia leku batetik bestera mugitzen duten filmak zuzentzen dituen bitartean. Liburua egun bakoitzeko pasarte laburrez osatuta dago, Gian-Carlo Coppola 22 urterekin bere seme zaharrenaren heriotzarekin eta hilabete gutxira bere biloba Gia jaio zenetik hasita. Gian-Carlo Coppolaren heriotza konstante bat da liburu osoan zehar.[12]

Liburua bere ikuspuntutik kontatuta dago, eta ingurukoekin zerikusia duten zenbait gertaera aipatzen dituen arren, hala nola Francisek El padrino III filmean Sofia aukeratzeko hartu zuen erabakiaren inguruko eztabaida, bere memoriek barne borrokak eta familiak denboran zehar izan zituen arazoak kontatzen dituzte.[13]

Beste lan batzuk[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Circle of Memory erakundea Eleanor Coppolak eta beste artista batzuek sortu zuten desagertutako pertsona maitatuak oroitzeko. Bere artelana mundu osoko museo eta galerietan aurkeztu da. Eleanor Coppolak bere seme Gian-Carlo Coppolaren oroimenez sortu zuen proiektua. Era berean, Oberlin Dance Companyrako jantziak diseinatu zituen eta bere familiarena zen Rubicon Estate Winery upategia administratu zuen.[14]

Filmografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 1962: Dementia 13
  • 1991: Hearts of Darkness: A Filmmaker's Apocalypse
  • 1996: A Visit to China’s Miao Country
  • 2002: On the Set of 'CQ'
  • 2002: Teknolust
  • 2006: A Million Feet of Film: The Editing of Apocalypse Now
  • 2006: Heard Any Good Movies Lately?: The Sound Design of Apocalypse Now
  • 2006: The Birth of 5.1 Sound
  • 2006: The Music of Apocalypse Now
  • 2007: The Making of ‘Marie Antoinette’
  • 2007: Francis Ford Coppola Directs 'John Grisham's The Rainmaker'
  • 2016: Paris Can Wait.[15]
  • 2020: Love Is Love Is Love

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Notes on the Making of Apocalypse Now. Eleanor Coppola.[16]
  • Notes on a Life. Eleanor Coppola.[17]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ (Ingelesez) Murphy, J. Kim. (2024-04-12). «Eleanor Coppola, ‘Hearts of Darkness’ Director and Francis Ford Coppola’s Wife, Dies at 87» Variety (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  2. ↑ «Eleanor Coppola - Event - Library Foundation of Los Angeles» web.archive.org 2011-11-02 (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  3. ↑ (Ingelesez) Peri, Camille. (2008-06-26). «Don't call her Mrs. Corleone» Salon (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  4. ↑ «Coppola's wife: 'Apocalypse Now' was 'out of control' - CNN.com» edition.cnn.com (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  5. ↑ (Gaztelaniaz) «Eleanor Coppola: "Durante años mi trabajo fue ayudar a Francis"» ELMUNDO 2017-06-13 (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  6. ↑ (Ingelesez) «Eleanor Coppola: Notes On The Making Of Apocalypse Now - Journal - I Want To Be A Coppola» www.iwanttobeacoppola.com (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  7. ↑ «Awards / Winner and Nominee Search» www.dga.org (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  8. ↑ (Gaztelaniaz) Bretín, Rut de las Heras. (2017-06-12). «Eleanor Coppola: “Estoy en un punto libre de mi vida”» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  9. ↑ «Paris Can Wait» web.archive.org 2016-09-12 (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  10. ↑ (Ingelesez) Love Is Love Is Love (film). 2024-04-13 (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  11. ↑ Eyman, Scott. «Eleanor Coppola again proves her artistic mettle». Eleanor Coppola again proves her artistic mettle The diary of the wife of famed director is a work of fine art. Chron.com..
  12. ↑ Eleanor Coppola. (2008). Notes on a life. Nan A. Talese/Doubleday ISBN 978-0-385-52499-5. (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  13. ↑ «The memoirist of the Coppola clan - Page 2 - Los Angeles Times» web.archive.org 2012-07-15 (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  14. ↑ «Interview with Documentarian, Writer and Artist Eleanor Coppola: On Fishing for Inspiration in Everyday Life | Notes On The Road | Eleanor Coppola, Francis Ford Coppola, Sophia Coppola, Nicholas Cage, Jason Schwartzmann, Rubicon Winery» web.archive.org 2012-05-26 (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  15. ↑ «EyN: El viaje más personal de Eleanor Coppola» www.economiaynegocios.cl (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  16. ↑ (Gaztelaniaz) «Notas a Apocalypse Now, de Eleanor Coppola» Barlin Libros (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).
  17. ↑ (Gaztelaniaz) «Notas sobre una vida | WorldCat.org» search.worldcat.org (Noiz kontsultatua: 2024-04-13).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Eleanor_Coppola&oldid=9663210"(e)tik eskuratuta